دانشکده دندانپزشکی

میلیونها نفر مشکلات دندانی و یا دندان از دست رفته دارند که در نهایت تصمیم میگیرند از ایمپلنت دندان به جای آن دندان پوسیده استفاده کنند. اغلب پس از جایگذاری ایمپلنت، تا شش ماه بیمار قادر نیست به راحتی غذا بجود تا زمانی که ایمپلنت در استخوان فک ثابت و محکم شود. اکنون برای اولین بار یک پوشش دارویی که بر روی انسانها نیز مورد آزمایش قرار گرفته است، امکان میدهد پیچ تیتانیومی ایمپلنت بهتر و سریعتر به استخوان فک متصل شود.

محققان لینگشوپینگ ( Linköping ) که به این روش دست یافته اند، گزارش میکنند که نتایج آن خوب بوده است. این تحقیقات که توسط پر اسپنبرگ پروفسور جراحی ارتنپدی در دانشگاه لینگشوپینگ صورت گرفت، در نشریه Bone منتشر شده و در British Medical Journal (BMJ) بر آن تاکید شد. ایمپلنت در استخوان فک پیچ میشود و پایه ای برای اتصال دندان یا پروتز مصنوعی فراهم میکند. با استفاده از تکنولوژی سنتی مرسوم، چهار تا شش ماه طول می کشد تا استخوان در اطراف پیچ ایمپلنت رشد کرده و به آن خوب متصل شود تا ایمپلنت به قدری استحکام داشته باشد که بتوان پروتز را روی آن متصل کرده و بیمار از فواید ایمپلنت بهره ببرد. پوشش جدیدی که در دانشگاه مذبور در سوئد ساخته شده است، شامل یک لایه نازک نانومتری از پروتئین است که به سطح فلز ایمپلنت میچسبد. در واقع دارویی که به پروتئین متصل شده است، به گروه بیس فسفونات ها تعلق دارد که معمولا برای درمان پوکی استخوان مورد استفاده قرار میگیرد.

چند مطالعه حیوانی نشان داده است که این روش باعث میشود استخوان احاطه کننده ایمپلنت سریعتر متراکم و محکم شوند.

اکنون برای اولین بار این روش بر روی انسان آزمایش شده است. ۱۶ بیمار در این آزمایش شرکت داشتند. این بیماران همگی دو ایمپلنت دریافت کردند: یک ایمپلنت معمولی و یک ایمپلنت مشابه آن که با ماده دارویی مذکور پوشش داده شده بود. هیچ یک از بیماران و جراحان دندانپزشک اطلاع نداشتند کدام ایمپلنت معمولی و کدام یک دارای پوشش دارویی است (مطالعه دو سر کور). پس از شش ماه مشخص شد که در ۱۵ نفر از این ۱۶ شرکت کننده، ایمپلنت دارای پوشش دارویی تا حد چشمگیری محکمتر و بهتر عمل کرده بود. پیش از این نیز پس از سپری شدن دو ماه از کاشت ایمپلنت ها، تصاویر پرتوی ایکس تغییرات مثبتی در مجاورت ایمپلنت های دارای پوشش نشان داده بودند. هیچ عارضه ای در این بیماران مشاهده نشد.

پر اسپنبرگ میگوید: "این اولین بار بود که کسی با داروی موضعی موفق به تقویت استخوان اطراف ایمپلنت میشود."

پنتی تنگوال پروفسور بیومتریال، روشی برای چسباندن دارو به پیچ ایمپلنت طراحی کرد و این تحقیقات توسط جهان ابطحی پزشک متخصص تحت حمایت پر اسپنبرگ انجام شد. شرکت Addbio AB اکنون بر روی تجاری سازی این درمان برای انواع مختلف ایمپلنت در استخوان کار میکند.